"Een steentje bijdragen"
/“Een steentje bijdragen”
In de afscheidsbijeenkomst laat ik graag een symbool, (lied)tekst of afbeelding op verschillende manieren een rol spelen. Zo spreken zij wisselend iemand aan. Ze bieden, steeds anders, troost en kracht.
In een afscheidsdienst kwam zo het zand van het strand – afgebeeld op de rouwbrief –terug in het (Bijbelse) verhaal dat we lazen over de woestijn.
In mijn troostwoorden haalde ik het beeld van die zandtocht aan. Iedereen herkent het namelijk: lopen door zand kan zo vermoeiend zijn, dat je een rustplekje zoekt.
We plozen het zand verder uit: eigenlijk zijn het allemaal kleine steentjes bij elkaar. Al die onderdelen vormen één geheel. Zo bestaat een mens ook uit verschillende karaktereigenschappen, je staat in verschillende relaties met anderen en iedereen herkent en herinnert jou op de eigen manier. Door op kleine steentjes te schrijven wat nu de overledene voor hen dierbaar maakte, droegen ook de jongere familieleden hun steentje bij in de afscheidsbijeenkomst.
Zo is het symbool van het zand voor iedereen herkenbaar op een eigen manier. De afscheidsbijeenkomst is een vorm van samenzijn waarin recht wordt gedaan aan alle nabestaanden, jong of ouder, dichtbij of verder af, gelovig of ongelovig, graag sprekend of liever luisterend.
Wanneer u meer informatie wilt hebben over de wijze waarop ik een afscheidsbijeenkomst vorm geef, neem dan contact op.
Met eerbied en liefde maak ik het afscheid het herinneren waard: Memo-waardig.
(i.v.m. de privacy zijn de steentjes niet gefotografeerd)